De penningmeester stelt zich voor
Omdat mijn vader militair was zijn we regelmatig verhuisd (elke 4 jaar ongeveer) en vanaf 1987 heb ik 32 jaar in Groningen gewoond.
Binnen de stichting heb ik de functie van penningmeester. Daarnaast zit ik ook in de sponsorcommissie.
De functie van penningmeester is een belangrijke, omdat ik niet graag zie en dus wil voorkomen dat er een financieel probleem nu of in de toekomst ontstaat.
Het is een hele klus om in deze onzekere tijden (corona, oorlog, prijsstijgingen) het budget gefinancierd te krijgen.
Gelukkig hebben we een aantal goede sponsoren en subsidieverstrekkers inmiddels achter ons plan staan.
Mijn bezoek aan Normandië, een aantal jaren geleden alweer, alwaar ik (grote) militaire begraafplaatsen, ook Duitse, en enkele musea heb bezocht, heeft bij mij een onuitwisbare indruk achtergelaten.
Ook gedurende mijn tijd in Groningen werd er regelmatig veel aandacht besteed aan de bevrijding van Groningen, waar toen ook zwaar gevochten is.
Deze ervaringen, tezamen met het feit dat mijn vader voor vrijheid o.a. in de Korea-oorlog heeft meegevochten, hebben geleid tot mijn belangstelling voor de 2e W.O, maar zeker ook voor de 1e W.O.
Mijn vader heeft weliswaar de oorlog in Korea overleefd, maar heeft er wel een gigantisch trauma aan overgehouden tot aan zijn dood toe in 1994.
Dit heeft uiteraard een grote stempel gedrukt op ons gezinsleven.
Eén ding is zeker: van oorlog is veelal de gewone burger altijd slachtoffer en de impact op zo’n persoon is enorm.
Alleen daarom al moet oorlog voorkomen worden.
Vanuit mijn financiële achtergrond heb ik als penningmeester bij een aantal verenigingen gefunctioneerd.
Zoals een aantal jaren bij een tennisvereniging in Groningen. Daarna 10 jaar bij de GSV Be Quick, een bekende voetbalvereniging in Groningen/Haren, welke inmiddels 135 jaar bestaat.
Ook ben ik penningmeester geweest bij een Budo-vereniging en heb ik bestuurlijke ervaring, als penningmeester en later als voorzitter van het VVV- pensioenfonds.
Mijn gevoel bij ons project om een Bezoekersinformatiecentrum te realiseren is er een, dat het centrum er MOET komen.
Gebruikelijk is dat het nooit gaat, zoals je denkt dat het moet gaan, maar dat is evident aan dit soort projecten.
Er moet veel gebeuren, procedureel met de provincie en met de gemeente, welke sowieso al veel tijd kost.
Maar zeker ook veel om het budget rond te krijgen.
Binnen ons bestuur ervaar ik nog steeds veel enthousiasme, hetgeen mij zeker vertrouwen geeft dat het bezoekerscentrum er komt.
Het huidige tijdsbeeld baart me wel veel zorgen. Veel oorlog en toenemend geweld overal in de wereld, terwijl iedereen steeds roept “dit nooit weer”, maar hoe maken “ze” het waar ?
Dit aspect zal zeker in het Bezoekerscentrum de nodige aandacht moeten krijgen, waarbij het van belang is om de jeugd hierbij goed te betrekken.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!